خطا چیست
رفتار انسانی
یک مرجع بین "خطا" و "اشتباه" به شرح زیر تفاوت قائل می شود:
"خطا" انحراف از صحت یا درستی است. "اشتباه" خطایی است که در اثر خطا ایجاد می شود: قضاوت اشتباه ، بی احتیاطی یا فراموشی. حالا بگویید که من علامت توقف دارم چون عجله داشتم و تمرکز نداشتم و پلیس جلوی من را می گیرد ، این یک اشتباه است. اگر ، اگر بخواهم در منطقه ای با علائم متناقض پارک کنم و بلیط بگیرم زیرا در برداشت خود از معنای این علائم نادرست بودم ، این یک خطا خواهد بود. اولین بار این یک خطا است. بار دوم این اشتباه است زیرا من باید بهتر می دانستم.
در رفتار انسان هنجارها یا انتظارات از رفتار یا پیامدهای آن می تواند از قصد بازیگر یا از انتظارات افراد دیگر یا از یک گروه اجتماعی یا از هنجارهای اجتماعی ناشی شود. (انحراف را ببینید.) گاف ها و مصنوعی ها می توانند برچسبی برای موارد خاص این نوع خطا باشند. جدایی جدی تر از هنجارهای اجتماعی دارای برچسب هایی مانند رفتار نامناسب و برچسب هایی از سیستم حقوقی ، مانند تخلف و جرم است. خروج از هنجارهای متصل به دین می تواند برچسب های دیگری مانند گناه داشته باشد.
بعضی اوقات انحرافات کاربر یک زبان فردی از هنجارهای زبان استاندارد در دستور زبان ، تلفظ و املایی را خطا می نامند. با این حال ، با توجه به نقش استفاده از زبان در تمایزهای طبقاتی اجتماعی روزمره ، بسیاری احساس می کنند که زبانشناسی باید خود را از چنین قضاوتهای تجویز گرایانه منصرف کند تا از تقویت ادعاهای ارزش طبقاتی غالب در مورد آنچه که باید از فرمهای زبانی استفاده شود و نباید استفاده شود ، جلوگیری کند. می توان انواع مختلف خطاهای زبانی را تشخیص داد - بعضی از آنها مانند آفازی یا اختلالات گفتاری ، در صورتی که کاربر قادر به گفتن آنچه که قصد دارد نیست ، به طور کلی خطا تلقی می شود ، در حالی که مواردی که گفتار طبیعی و در نظر گرفته شده غیراستاندارد است ( همانطور که در گویشهای عامیانه وجود دارد) ، در زبانشناسی محققان گفتاری مشروع تلقی می شود ، اما ممکن است در متن تجویز گرایانه اشتباه تلقی شود. همچنین به تجزیه و تحلیل خطا (زبانشناسی) مراجعه کنید.
گاف
همچنین نگاه کنید به: گاف میکروفون ، گاف سیاسی و زوزه کش (خطا)
یک گاف معمولاً در یک محیط اجتماعی ساخته می شود و ممکن است ناشی از گفتن چیزی باشد که ممکن است درست باشد اما نامناسب است. همچنین ممکن است تلاشی اشتباه برای آشکار کردن یک حقیقت باشد. گاف ها می توانند ناسازگاری ، اشتباهات دستوری یا سایر ضعف های کلامی و حرکتی یا آشکارسازی از طریق زبان بدن باشند. در حقیقت ، آشکار کردن حقیقت واقعی یا اجتماعی از طریق کلمات یا زبان بدن ، معمولاً می تواند منجر به خجالت شود یا وقتی گاف معنای منفی دارد ، اصطکاک بین افراد درگیر ایجاد شود.
از فلاسفه و روانشناسان علاقه مند به ماهیت گاف می توان به زیگموند فروید (لغزش فرویدی) و ژیل دلوز اشاره کرد. دلوز ، در منطق حس خود ، گاف را در یک روند رشد قرار می دهد که می تواند با لکنت زبان به اوج خود برسد.
نویسندگان و روزنامه نگاران ورزشی معمولاً از "گاف" برای اشاره به هر نوع اشتباهی استفاده می کنند ، مثلاً یک توپ افتاده (خطای بیس بال) توسط یک بازیکن در یک بازی بیس بال.
